सन १३६७ च्या सुमारास ठाणे येथे श्रीमंत प्रताप चक्रवर्ती महाराजाधिराज श्री हंबीरराव राज्य करीत होता. नागांव त्यांच्या राज्यात होते. १६३७ मध्ये मोगलांनी निजामशाही नष्ट केल्यावर ते दिल्लीच्या शहाजहान बादशहाच्या ताब्यात गेले. १६१२ च्या अस्सल कागदपत्रावरून हरी वर्तक हा वतनदार उल्लेखित आहे. बागायती गावात वर्तक असायचा, ग्रामपंचायतीचे काम अमलात आणावयाचे काम वर्तक करीत असे. १६६२ मध्ये अष्टागराचा बराचसा भाग श्री शिवाजी महाराज यांनी ताब्यात घेतला. अण्णाजी दत्तो सुभेदार झाला. भारतात जमीन महसुलाची पद्धत निर्माण करणारी तीन माणसे म्हणून राजा तोडरमल्ल , मलिकवर व अण्णाजी दत्तो यांचा उल्लेख करावा लागतो . अण्णाजी दत्तोने चौल सुभ्यातील जमिनी मोजून त्यांचा महसूल ठरवून दिला. त्यावेळी नागांवचे , नख्त महसुलाचे उत्पन्न ७४३१ लारी ठरले.( साडेतीन लारी = १ रु.) १६९३ मध्ये रघुजी कुलकर्णी नागांवचा कुलकर्णी म्हणून काम पाहत असत.१६९७ मध्ये कान्होजी आंग्रे यांचा उदय झाला. १७१० मध्ये त्यांनी बामणगाव येथे पोर्तुगीझांचा पराभव केला व ते अष्टागराचे धनी झाले.

नागांव पासून सात मैलांवर व मुंबईपासून ११ मैलावर खांदेरी उंदेरी हि दोन बेटे आहेत. मुंबईहून मलबार किनाऱ्यावर वाहतूक करणाऱ्या गलबनाम खांदेरीवरून जावे लागते. खांदेरी उंच व आकाराने मोठे असल्याने ते आपल्या ताब्यात असावे असे सर्वांना वाटे.१६७० मध्ये श्री शिवाजी महाराजांचे लक्ष या बेटाकडे गेले नागांवची सुरक्षित खाडी नसती तर खांदेरी व कुलाबा मराठ्यांच्या हाती राहतेना आणि हे किल्ले नसते तर नागांव व अष्टागराचे संरक्षण झाले असते.

महाराष्ट्र भाषेचा कोश ज्या पंडितांनी १८२९ मध्ये प्रसिद्ध केला त्याचे मुख्य जगन्नाथ शास्त्री कमवंत हे नागांव येथील होते. अलीकडे हे घराणे टिल्लू या नावाने प्रसिद्ध आहे. त्यांचे मदतनिस गंगाधर शास्त्री फडके हेही नागांवचे या मंडळातील परशुरामपंत तात्या गोडबोले वगळले तर इतर म्हणजे रामचंद्र शास्त्री जानवेकर, दाजी शास्त्री शुक्ल हे नागांवचेच. आधुनिक मराठी भाषेचे जनक समजले जाणारे व ज्यांनी इसापनीती बालमित्र वगैरे ग्रंथांची सुंदर भाषांतरे केली ते सदाशिव काशिनाथ छत्रे हे नागांवचेच होते.